Αφορμή γι’ αυτή τη μελέτη μου έδωσε ένα γεγονός που συνέβη κατά την επιτόπια ερευνά μου στο χωριό Κεφαλόβρυσο (Μετζιτιέ) Πωγωνίου. Σε μια στιγμή συζητώντας με ηλικιωμένους πληροφορητές στο καφενείο, χρησιμοποίησα τον όρο «Αρβανιτόβλαχοι» για τους κατοίκους του χωριού.

Το αίτημα ενός Aρμάνικου/Βλάχικου Συλλόγου το 2005, να ζητήσει αναγνώριση των Αρμάνων από τη Ρουμανική κυβέρνηση ως εθνική μειονότητα εξέπληξε πολλούς και προκάλεσε ένα είδος ‘εμφυλίου’ σε αυτούς. Αποτέλεσε ειδικά μια έκπληξη σε εκείνους που νόμιζαν ότι οι Αρμάνοι είχαν μια αδιάσπαστη δομή.

Η Μοσχόπολις, πόλις αξιόλογος, επί οροπεδίου κειμένη πλησίον της Κοριτσάς, συνωκίσθη, ώς φαίνεται, κατά τας αρχάς του ΙΔ' αιώνος υπό ποιμένων Βλάχων. Μεσούντος του ΙΗ' αιώνος παρουσιάζει μεγίστην ακμήν και περί τας 60000 κατοίκους Κουτσοβλάχους, ων η ευφυΐα και δραστηριότης και το μεγαλεπήβολον ανέδειξαν αυτήν διαπρεπές κέντρον των γραμμάτων, του εμπορίου και της βιομηχανίας. Η παντοειδής και πλούσια εις εγχώρια προϊόντα αγορά προσείλκυεν εις συναλλαγήν πάντας τους πέριξ από τε της Αλβανίας, της Ηπείρου και της Μακεδοτίας.

Η σκέψη και ιδέα, να καταπιαστώ με τη συγγραφή βιβλίου που να αφορά τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα μου για πολλά χρόνια. Η ροπή μου να κρατώ αρχείο, να εντρυφώ σ’ αυτό και να ασχολούμαι ως ενεργός πολίτης με τα κοινά κράτησε άσβεστη την επιθυμία μου.