Αξιότιμες/οι κυρίες/οι  

Πρωτόγνωρη επίδειξη θράσους αποτελεί η δήθεν διακήρυξη των φερέφωνων της πάλαι ποτέ προπαγάνδας και αυτοαποκαλούμενων «Μακεδονοαρμάνων» στο Κρούσεβο της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, στις 5 Αυγούστου 2012, στην οποία τονίζεται ότι οι Αρωμούνοι αποτελούν τάχαμου αυτόχθονα λαό των Βαλκανίων με διακριτή συνείδηση, κουλτούρα και γλώσσα και στην οποία, μεταξύ άλλων, ζητείται να αναγνωριστούν οι Βλάχοι ως μειονότητα και περιφερειακός λαός (regional people) δίχως πατρίδα.

«Φύλαγέ μου, Θεέ μου, τουλάχιστον όσα έχουν πεθάνει» λέει η Κική Δημουλά, η Ακαδημαϊκός μας και τολμώντας να παραφράσω ασεβώς τη μεγάλη μας ποιήτρια, λέω κι εγώ «Φύλαγέ μου, Θεέ μου, τουλάχιστον όσα δεν θα πεθάνουν ποτέ»

Κρίνοντας από την ιδιότητά μου του αρχιτέκτονα-πολεοδόμου, θα περίμενε κανείς να αναπτύξω ένα θέμα σχετικό με τον φυσικό ή τον αστικό χώρο, παρ’ όλο που η Αρχιτεκτονική έχει ως αφετηρία επιστημονικής προσέγγισης τον κοινωνικό χώρο. 

Με επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 13ου Συμποσίου Ιστορίας Λαογραφίας- Βλάχικης Παραδοσιακής Μουσικής και Χορών της ΠΟΠΣΒ με θέμα «ΟΙ ΒΛΑΧΟΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ του ΣΤΡΥΜΟΝΑ». Το Συμπόσιο πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο 8-9 Σεπτεμβρίου 2012 στο αμφιθέατρο του ΕΠΑΛ Ηράκλειας Σερρών. Κατά την έναρξη των εργασιών τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή για τον  πρόσφατα  αδικοχαμένο τραγουδιστή Χρήστο Στεργίου από την Προσοτσάνη Δράμας. Μετά την χορευτικές επιδείξεις των χοροδιδασκάλων της ΠΟΠΣΒ  στην κεντρική πλατεία της Ηράκλειας ακολούθησε βλάχικο γλέντι με συμμετοχή άνω των 1000 ατόμων.

Το έργο ενός Βενεδικτίνου μοναχού του 12ου αιώνα καταλήγει: «Από το ρόδο του πριν, υπάρχει μόνον το όνομα. Σ’ εμάς έχουν απομείνει ονόματα γυμνά».