Ιστορικά – Γεωγραφικά στοιχεία
Πρώτος οικισμός είναι η Παλιά Κουτσούφλιανη, που θεωρείται προβυζαντινός λόγω ρωμαϊκών ευρημάτων αλλά για το χωριό δεν έχει διασωθεί κάποια παλιότερη ονομασία. Το 1898,μετά τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, το χωριό παραμένει στην Τουρκική επικράτεια. Τότε οι κάτοικοι το πυρπολούν και μετακινούνται μέσα στα ελληνικά σύνορα, στη θέση Καλύβια,8χλμ.νότια από την παλιά τοποθεσία. Εκεί δημιουργούν τη Νέα Κουτσούφλιανη όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Η νέα κοινότητα δημιουργείται γύρω από την Ιερά Μονή Λιμποχόβου, αφιερωμένη στη Γέννηση της Θεοτόκου. Μετά την απελευθέρωση ορισμένοι από τους κατοίκους επανεγκαθίστανται στην Παλιά Κουτσούφλιανη ,αλλά όχι μαζικά. Το 1957 η Νέα Κουτσούφλιανη ονομάστηκε Παναγία, εξ’ αιτίας της Μονής ενώ η Παλιά ονομάστηκε Πλατάνιστος, από το μεγάλο πλάτανο της εκκλησίας των Αγίων Πάντων που κατά την παράδοση φυτεύτηκε από τον Κοσμά τον Αιτωλό.

ΣΥΡΡΑΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Το Συρράκο ένδοξο και ιστορικό αρχοντοχώρι, είναι όπως το είδατε κρεμασμένο σαν αετοφωλιά στους πρόποδες του όρους ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ (υψόμετρο 1.200). Χωρίζεται από τους ΚΑΛΑΡΡΥΤΕΣ από τη χαράδρα του Χρούσια. Μια χαράδρα απαράμιλλης ομορφιάς.Το ΣΥΡΡΑΚΟ κατοικήθηκε προ του 15ου αιώνα, από Έλληνες Βλαχόφωνους. Για το όνομα έχουν γραφεί πολλά και αντιφατικά και από ξένους και από Έλληνες.
Μετά το 1480 το ΣΥΡΡΑΚΟ μαζί με 42 γειτονικά χωριά αποτελούσαν την αυτοδιοίκητη ομοσπονδία του ΜΑΛΑΚΑΣΙΟΥ που την διοικούσαν οι πρόκριτοι του ΣΥΡΡΑΚΟΥ που ήταν η πρωτεύ¬ουσα. Η ομοσπονδία αυτή ανήκε στην κυριαρχία της Βασιλομήτορος Βαλιδε Σουλτάνας και είχε ειδικά προνόμια.

Ο Γάμος αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εκφάνσεις του βίου της παραδοσιακής κοινωνίας.
Επρόκειτο για μια κοινωνική λειτουργία η οποία στηρίζονταν στις αξίες τα πρότυπα και τις προτεραιότητες που έθεταν οι γενιές τις κάθε περιόδου αλλά και αυτές που προϋπήρξαν. Ήταν μια διαδικασία που στηρίζονταν σε συγκεκριμένο τελετουργικό το οποίο ήταν γεμάτο συμβολισμούς και επιρροές που μας οδηγούν χιλιάδες χρόνια πίσω.
Ο Γάμος και το πανηγύρι ήταν ο μοναδικός τρόπος διασκέδασης και ψυχαγωγίας της παραδοσιακής κοινωνίας του Συρράκου.
Γινόταν πάντα καλοκαίρι και τούτο γιατί μόνο τότε ανταμώνανε όλοι οι Συρρακιώτες στο χωριό. Οι «κτηνοτρόφοι» που γυρνούσαν από τα χειμαδιά και οι «ραφτάδες» που επέστρεφαν από τις μεγάλες αγορές του εξωτερικού και της Ελλάδας όπου πουλούσαν τα εμπορεύματα τους.

Η φορεσιά ενός λαού εκφράζει άμεσα το αισθητικό επίπεδο και τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες του τόπου της καταγωγής τους. Στις φορεσιές τις ανδρικές και τις γυναικείες υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: η ανδρική στολίζεται από κεντήματα πολλές φορές λίγα και σε αυστηρή γραμμή ενώ η γυναικεία ποικίλλεται από την έμφυτη φιλαρέσκεια της γυναίκας και την ισχυρότερη κλίση της προς τον καλλωπισμό και το στολίδι μαζί με το γεγονός ότι το ράψιμο και το κέντημα της γυναικείας φορεσιάς ανήκουν στο μεγαλύτερο τους μέρος στο χώρο της οικιακής χειροτεχνίας που επηρεάζεται άμεσα από τοπικές πατροπαράδοτες συνήθειες.
Το Συρράκο του οποίου η αρχιτεκτονική, τα παλαιότατα υδραγωγεία, τα γεφύρια, οι εκκλησίες και τα σπίτια χτισμένα με πελεκητή άσπρη πέτρα, η διαρρύθμιση τους σε χώρους υποδοχής, βοηθητικούς, αποθηκευτικούς, καλοκαιρινούς και χειμωνιάτικους έδειχναν ότι οι κάτοικοι ήταν έτοιμοι ν' αντιμετωπίσουν μεγάλους και μακρείς χειμώνες και ζεστά καλοκαίρια.