Ο Γάμος αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εκφάνσεις του βίου της παραδοσιακής κοινωνίας.
Επρόκειτο για μια κοινωνική λειτουργία η οποία στηρίζονταν στις αξίες τα πρότυπα και τις προτεραιότητες που έθεταν οι γενιές τις κάθε περιόδου αλλά και αυτές που προϋπήρξαν. Ήταν μια διαδικασία που στηρίζονταν σε συγκεκριμένο τελετουργικό το οποίο ήταν γεμάτο συμβολισμούς και επιρροές που μας οδηγούν χιλιάδες χρόνια πίσω.
Ο Γάμος και το πανηγύρι ήταν ο μοναδικός τρόπος διασκέδασης και ψυχαγωγίας της παραδοσιακής κοινωνίας του Συρράκου.
Γινόταν πάντα καλοκαίρι και τούτο γιατί μόνο τότε ανταμώνανε όλοι οι Συρρακιώτες στο χωριό. Οι «κτηνοτρόφοι» που γυρνούσαν από τα χειμαδιά και οι «ραφτάδες» που επέστρεφαν από τις μεγάλες αγορές του εξωτερικού και της Ελλάδας όπου πουλούσαν τα εμπορεύματα τους.

Η φορεσιά ενός λαού εκφράζει άμεσα το αισθητικό επίπεδο και τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες του τόπου της καταγωγής τους. Στις φορεσιές τις ανδρικές και τις γυναικείες υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: η ανδρική στολίζεται από κεντήματα πολλές φορές λίγα και σε αυστηρή γραμμή ενώ η γυναικεία ποικίλλεται από την έμφυτη φιλαρέσκεια της γυναίκας και την ισχυρότερη κλίση της προς τον καλλωπισμό και το στολίδι μαζί με το γεγονός ότι το ράψιμο και το κέντημα της γυναικείας φορεσιάς ανήκουν στο μεγαλύτερο τους μέρος στο χώρο της οικιακής χειροτεχνίας που επηρεάζεται άμεσα από τοπικές πατροπαράδοτες συνήθειες.
Το Συρράκο του οποίου η αρχιτεκτονική, τα παλαιότατα υδραγωγεία, τα γεφύρια, οι εκκλησίες και τα σπίτια χτισμένα με πελεκητή άσπρη πέτρα, η διαρρύθμιση τους σε χώρους υποδοχής, βοηθητικούς, αποθηκευτικούς, καλοκαιρινούς και χειμωνιάτικους έδειχναν ότι οι κάτοικοι ήταν έτοιμοι ν' αντιμετωπίσουν μεγάλους και μακρείς χειμώνες και ζεστά καλοκαίρια.

Η προβληματική της σημερινής εισήγησης μας αφορά τη μετάβαση από την πολιτιστική δημιουργία και ανάπτυξη κατά το παρελθόν στην ανάπτυξη νέων τρόπων και συνθηκών διαμόρφωσης κοινωνικής ζωής σήμερα, ή πιο συγκεκριμένα αφορά τη μετάβαση από την παραδοσιακή κοινωνία στη σημερινή τεχνοκρατούμενη δηλαδή τη μεταβιομηχανική. Την κατανόηση της διαφοροποίησης της παραδοσιακής κοινωνίας προς τη σημερινή θα βοηθήσει η ανάλυση και ο προσδιορισμός των παραγόντων εκείνων που λειτουργούν ανασταλτικά και παρακωλύουν σήμερα την συλλογική πολιτιστική δημιουργία. Η ανθρωπότητα στη γνωστή ιστορική της πορεία γνωρίζει σημαντικές μεταβολές, στις συνθήκες διαβίωσης του ανθρώπου που άλλαξαν την ζωή του και μετέβαλαν τον πολιτισμό και την κοινωνική του οργάνωση. Οι σημαντικές αυτές εξελίξεις παρατηρούνται κυρίως τόσο κατά την «αγροτική» όσο και κατά την «αστική επανάσταση» δηλαδή γύρω στην 10η και 4η χιλιετηρίδα π.Χ. αντίστοιχα.

Η εισήγησή μου αυτή σκοπό έχει να αποτελέσει ένα πρακτικό βοήθημα για τους πολιτιστικούς φορείς και του χοροδιδασκάλους, ώστε με τη συμπαράσταση και τη συνεργασία ειδικών επιστημόνων, να συμμετέχουν ενεργά και ουσιαστικότερα σε αυτό που αποτελεί καταστατικό σκοπό όλων σχεδόν των Βλάχικων πολιτιστικών συλλόγων, τη διάσωση και διάδοση της μουσικοχορευτικής τους παράδοσης.

Α .1. ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΟΡΟ
Ο χορός, ως ανθρώπινη συμπεριφορά μαζί με τη γλώσσα, τη μουσική και τη θρησκεία, ενυπάρχει σε όλους τους πολιτισμούς και είναι άμεσα συνδεδεμένος με την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Αυτό που μερικοί εννοούν ως χορό, δηλ την αλληλουχία των βημάτων στον ρυθμό του τραγουδιού ή της μουσικής, δεν ανταποκρίνεται στην πολύπλοκη κοινωνική και πολιτισμική διάσταση του χορού στην παραδοσιακή κοινωνία.