Ποιοί είναι και τι επιδιώκουν με την προπαγάνδα τους οι "Αρμάνοι";
Στο Αντάμωμα των Bλαxων της Ελλάδος από τις 7 ως τις 9 Ιουλίου στα Γιάννινα, στο Μέτσοβο και στη Μηλιά, έχει αυτοκληθεί η αυτοαποκαλούμενη «Αρμάνικη Φάρα της Ρουμανίας», η οποία με έντυπό της καλεί τους «Αρμάνους»-μέλη της να εκδράμουν σε πολλά «όμορφα μέρη της Πίνδου» το διάστημα από 4 έως 11 Ιουλίου 2006.
Πριν από έναν μήνα περίπου, στις 23 Μαΐου, «Εθνική Ημέρα των Αρμάνων», δηλαδή των Βλάχων, περίπου δύο χιλιάδες μέλη της «Κοινότητας των Αρουμάνων (Βλάχων) της Ρουμανίας», η οποία ονομάζεται και «Αρμάνικη Φάρα της Ρουμανίας», ζήτησαν εκ νέου την αναγνώρισή τους ως εθνικής μειονότητας.
Τα παλιά τα χρόνια οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν για φωτισμό δαδί. Κάθε νοικοκύρης πήγαινε σε τοποθεσία του δάσους που υπήρχαν πεύκα και έκοβε χοντρούς κορμούς που μετέφερε στο σπίτι του. Εκεί τους τεμάχιζε σε μικρές σχίζες, τις οποίες τοποθετούσαν το βράδυ στο φεγγίτη που τον είχαν κοντά στο τζάκι για να τραβάει ο «μπουχαρής» τον κατάμαυρο και πυκνό καπνό που προερχόταν από το κάψιμό τους.
Τη φροντίδα της τοποθεσίας του φεγγίτη με σχίζες για δαδιού για συνεχή φωτισμό την είχε συνήθως η νοικοκυρά του σπιτιού. Επίσης το δαδί το χρησιμοποιούσαν και για προσάναμμα της φωτιάς. Αργότερα είχανε για επίσημο φωτισμό των δωματίων τις λάμπες που έκαιγαν καθαρό πετρέλαιο και για τους βοηθητικούς χώρους τα γκαζοκάντηλα.
Αλευρόπιτα ή Κότσιε αρούκε ή Κασσιόπιτα
Υλικά Αλεύρι, Νερό, τυρί φέτα (τρίμμα), αλάτι
Ανακατεύουμε καλά σε ένα μπωλ όλα τα συστατικά -σε ανάλογη ποσότητα- μέχρις ότου γίνει χυλός.
Σε ένα ταψί που το έχουμε αλείψει με βούτυρο ή λάδι, ρίχνουμε μια στρώση από το μίγμα και το βάζουμε - σε γάστρα, σόμπα ή ηλεκτρική κουζίνα τη σημερινή εποχή - να ψηθεί για λίγο.
Στη συνέχεια βγάζουμε το ταψί από το φούρνο, ρίχνουμε βούτυρο ή λάδι και άλλη μια στρώση από το χυλό. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται για 3 - 4 φορές ακόμη.Έτσι η πίτα ψήνεται φύλλο - φύλλο για αυτό και το όνομα της είναι ¨κότσιε αρούκε" δηλαδή ψήνω και ρίχνω.
Τα Μεγάλα Λιβάδια, μία από τις τελευταίες εξαιρεθείσες και εναπομείναντες κοινότητες της Ελλάδας, υπάγονται στην επαρχία Παιονίας του νομού Κιλκίς. Είναι κτισμένα πάνω στο κεντρικό οροπέδιο του δασωμένου Πάικου, σε ύψος 1.200 περίπου μέτρων και σε απόσταση 28 χιλιομέτρων δυτικά της Γουμένισσας. Τη χειμερινή περίοδο και η έδρα της κοινότητας μεταφέρεται στη γειτονική Αξιούπολη.
Η ιστορία του χωριού μας μπορεί να μην είναι πολύ παλιά, όμως η ιστορία των κατοίκων του είναι ένα κεφάλαιο της ιστορίας των περήφανων Βλάχων της Ελλάδας. Μέχρι τα γεγονότα της Κατοχής και του Εμφυλίου τα Μεγάλα Λιβάδια, μαζί με τον περιφερειακό οικισμό των Μικρών Λιβαδίων, ήταν μία από τις μεγαλύτερες και ακμαιότερες βλάχικες κοινότητες της Μακεδονίας.