Η ρουμανική εφημερίς «La Roumanie» όργανον επίσημον του συντηρητικού υπουργείου, εν τω φύλλω αυτής της 9 Δεκεμβρίου (1906) δημοσιεύει τάδε.
«Πεντακόσια τέκνα Ρουμούνων και άνω των τετρακοσίων πεντήκοντα τέκνα Αλβανών και Τούρκων, ενεγράφησαν άχρι τούδε είς τας εν Μακεδονία ρουμουνικάς σχολάς. Πεντήκοντα μαθηταί, εξ ων τεσσαράκοντα πέντε Ρουμούνοι, σπουδάζουσι τανύν εις την εν Θεσσαλονίκη εμπορικήν σχολήν.
» Οι αριθμοί ούτοι αποδεικνύουσιν ευγλώττως τας επιτελεσθείσας υπο των εν Μακεδονία ρουμουνικών σχολών προόδους»
Είμεθα κατά πάντα σύμφωνοι μετά της «Roumanie». Οι αριθμοί ούτοι, πράγματι, αποδεικνύουσιν ευγλώττως τας προόδους των εν Μακεδονία ρουμουνικών σχολών. Ότι δηλαδή, εν διαστήματι τεσσεράκοντα τεσσάρων ετών, απο της εμφανίσεως του Έλληνος διδασκάλου Α. Μαργαρίτου εν Μακεδονία ως αποστόλου του ρουμουνισμού κατα το 1862 παρά τας πολυειδείς προσπαθείας τας ανενδότως καταβληθείσας και πυρετωδώς επιταθείσας κατά τα τελευταία έτη, παρά τoν άφθονον διασκορπισμόν του χρυσού προς διαφθοράν και εξώνησιν των συνειδήσεων παρά τας υποσχέσεις, τας απειλάς, τας ραδιουργίας, τας καταγγελίας, και τας απηνείς καταδιώξεις, παρά τους απεγνωσμένους αγώνας λεγεώνος όλης Ρουμούνων διδασκάλων, επιθεωρητών, πρακτόρων, υποβοηθουμένων και υπό του καθολικού κλήρου, παρά την αφειδώς παρεχομένην εξωτερικήν πολιτικήν αντίληψιν, αι επιτελεσθείσαι υπό της ρουμουνικής προπαγάνδας πρόοδοι εισίν όλως μηδαμιναί και ανάξιοι λόγου·
Για την συνταγή θα χρειαστούμε:
Μία Συκωταριά αρνίσια ολόκληρη (συκώτι, σπλήνα, πνευμόνι, καρδιά, γλυκάδια)
Χόρτα [Λάπατα πολλά (βασικό), Κρεμμύδια χλωρά, Άνηθο πολύ, Σπανάκι άμα έχουμε, Σέσκουλα λίγα (για να μη γλυκίζει)]
Δύο μεγάλα κρεμμύδια ξερά
Λάδι
Αλάτι χοντρό
Πιπέρι μαύρο
Κόκκινο πιπέρι γλυκό (πολύ)
Λίγο νερό αν χρειαστεί
Ρίχνουμε λάδι σε μια φαρδιά κατσαρόλα να ζεματίσει και προσθέτουμε τα χόρτα όλα μαζί. Προσθέτουμε αλάτι χοντρό εξ αρχής για να τα βοηθήσουμε. Σκεπάζουμε και ανακατεύουμε συχνά για να βγάλουν τα υγρά τους και να μαραθούν. Ζεματάμε την πλυμένη και στραγγισμένη συκωταριά (πάντα κόβουμε την καρδιά να φύγει το αίμα) 2-3 λεπτά σε μια κατσαρόλα με καυτό νερό.
Το Σάββατο 17 Ιανουαρίου στην κατάμεστη αίθουσα του αμφιθεάτρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών διεξήχθη η καθιερωμένη Ημερίδα της ΠΟΠΣΒ με θέμα : «Η συνεισφορά του Βλαχόφωνου Ελληνισμού στον Μακεδονικό Αγώνα μέσα από τα αρχεία της ΔΕΠΑΘΑ» και εισηγητή τον Αριστοτέλη Νικ. Σπυριδόπουλο (υπ. Δρ Ιστορίας ΑΠΘ), και τον κ. Δημήτριο Κωστόπουλο πρόεδρο των φίλων του Ιδρύματος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα. Την έναρξη της εκδήλωσης κήρυξε ο Πρόεδρος της ΠΟΠΣΒ κ. Μιχάλης Μαγειρίας που τόνισε σχετικά: «Η αποψινή μας εκδήλωση είναι αφιερωμένη στη συμβολή των Βλάχων στο Μακεδονικό Αγώνα. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων, με συνέπεια τα τελευταία χρόνια, δίνει βήμα σε νέους ερευνητές, επιστήμονες που με το έργο τους φωτίζουν πολύπλευρα την παρουσία και συμβολή της βλαχόφωνης Ρωμιοσύνης στη συγκρότηση της νεοελληνικής ταυτότητας αλλά και του νεοελληνικού κράτους. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το ενδιαφέρον μας για τον ευρύτερο μακεδονικό χώρο, ιστορικό χώρο παρουσίας και δράσης των Βλάχων ως αναπόσπαστου στοιχείου της Ρωμιοσύνης. Η αποψινή εισήγηση του κ. Σπυριδόπουλου, ενός νέου επιστήμονα του οικείου Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, αναδεικνύει το θέμα και συμβάλλει στην αυτογνωσία μας».
ΔΙΜΑΡΤΥΡΙΑΙ ΚΟΥΤΣΟΒΛΑΧΩΝ
Διαμαρτυρία της Κοινότητος Σαμαρίνης της επαρχίας Γρεβενών
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι κάτοικοι της κωμοπόλεως Σαμαρίνης, κατά τον χειμώνα μακράν της κωμοπόλεως πατρίδος ημών διεσκορπισμένοι όντες, μετα πλείστης αθυμίας και θλίψεως επληροφορούμεθα περί των πιέσεων, ας χάριν ημών υφίστατο, ως και περί του δεινού αγώνος, ον διεξήγεν η πανσεβάστος ημών Μήτηρ Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, προς απόκρουσιν και καταπολέμησιν των παντοίων του εθνισμού ημών εχθρών. Τώρα μόλις συγκεντρωθέντες εν τη πατρίδι ημών, πρώτιστον αισθανόμεθα καθήκον να εκφράσωμεν την βαθυτάτην ημών ευγνωμοσύνην, τη τε Υ. Θειοτάτη Παναγιότητι και τη περι Αυτήν ιερά Συνόδω δια την υπέρ ημών προστασίαν και να διακηρύξωμεν και πάλιν, δι' όλων των δυνάμεων της ψυχής ημών, ότι πιστότατοι διατελούντες υπήκοοι της Α. Α. Μεγαλειότητος του ευεργετικωτάτου ημών ανακτός Σουλτάν Αβδούλ Χαμίτ Χαν, εσμέν, είμεθα και θα είμεθα τέκνα αφωσιωμένα της φιλοστόργου ημών Μητρός Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αδιασπάστως ηνωμένοι μετά των λοιπών αδελφών ημών Ελλήνων, μεθ' ών κοινήν έχομεν την καταγωγήν, τα ήθη, τα έθιμα, τας παραδόσεις και την δράσιν, ότι ουδέν μας συνδέει πρός τους παρά τον Δούναβιν ραδιούργους, οίτινες, επωφελούμενοι γλωσσικού ιδιώματος, κρίμασιν οις οίδε Κύριος παραμέιναντος εν ημίν, καίτοι όλως διαφόρου της γλώσσης των Μολδοβλάχων, απεπειράθησαν, μάτην εργαζόμενοι και δαπανώντες επι μακράν σειράν ετών δια να αποκτήσωσι προσηλύτους, να ενσπείρωσι την διχόνοιαν, τας έριδας και τα μίση μεταξύ αδελφών.