Εν έτει 1822-1824, ότε εξ αφορμής της επαναστάσεως του Αλή πασά και των Ελλήνων είχον καταπλημμυρίσει την Ήπειρον τα πολυάριθμα σουλτανικά στρατεύματα και διεσκορπίσθησαν πολλά χωρία, καταφυγόντων των κατοίκων εις τα βουνά ή εκτός της Ηπείρου, μήτηρ τις εξ Αβδέλας, βλάχικου χωρίου του Πίνδου, μετά του μικρού βρέφους της Αθανασίου κατέφυγε τότε εις Ελασσώνα της Μακεδονίας. Μετά τίνα έτη η γυνή αύτη αφιέρωσε το ηλικιωθέν τέκνον της εις τας μονάς του Aγίου Όρους όπως εκπαιδευθή και περιβληθή το ιερατικόν σχήμα, όπου ο Αθανάσιος ηγαπήθη εξαρετικώς υπό τινος ψυχοπατέρα του ηγουμένου.
Επειδή δε ήτο ευφυέστατος και ηγάπα τα γράμματα, εις το διάστημα δεκαετίας περίπου εγένετο κάτοχος της θύραθεν παιδείας και εις ηλικίαν 15-16 ετών εχειροτονήθη διάκονος, λαβών το όνομα Αγαθάγγελος.
Μετά διαμονήν ετών τινων ο ψυχοπατέρας του ηγούμρνος τω ανέθεσε την διεύθυνσιν των υπο την επίβλεψιν του μοναστηρίων του Αγίου Όρους, ύστερον δε εψηφίσθη διευθυντής και εις πολλά άλλα τοιαύτα επαξίως λίαν της εξιδιασμένης ικανότητός του, ότε και μετωνομάσθη Αβέρκιος.

Πριν λίγες εβδομάδες προβλήθηκε από την κρατική ρουμανική τηλεόραση το ντοκιμαντέρ «TORNA, TORNA, FRATRE!» σε δημοσιογραφική επιμέλεια του Marian Voicu και επιστημονικό σύμβουλο το ρουμάνο ηθοποιό του θεάτρου και πρώην υπουργό πολιτισμού της Ρουμανίας Ion Caramitru¹ (Ίων Καραμήτρου).
Η εκπομπή, δεν αργεί κανείς να το καταλάβει, ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία και σύμφωνη προς το πνεύμα και τους στόχους του και με το νόμο εκπεφρασμένου, από την εποχή Μπασέσκου, πανρουμανισμού. Άλλωστε, δηλώνεται από τους συντελεστές της ότι πραγματοποιήθηκε με την ενίσχυση του ρουμανικού υπουργείου των εξωτερικών και ειδικότερα της Διεύθυνσης για τους Απανταχού ρουμάνους! (Departamentul Politici pentru Relatia cu Romanii de Pretutindeni).
Ειδικότερα, οι συνεντευξιαζόμενοι στην Αλβανία (ιερέας Βερίγκα²) και την ΠΓΔΜ (Καρντούλα³, Νίτσια και Στεφανόφσκι/Αλ Νταμπίζα⁴) είναι γνωστοί ακτιβιστές που όταν δεν υπηρετούν τις ιδέες και τους στόχους της παλιάς πανρουμανικής προπαγάνδας ακολουθούν τη μεταμοντέρνα μετάλλαξή της εκφρασμένη στο «Μακεδοναρμανικό Συμβούλιο» (χαρακτηριστικότερη όλων η περίπτωση του σκοπιανού Στεφανόφσκι/Αλ Νταμπίζα).

Ανακαλύπτοντας τη μεταβατική και νομαδική κτηνοτροφία στη Μεσόγειο
Στη Μεσόγειο, η μεταβατική και νομαδική κτηνοτροφία (transhumance) αποτελούν παραδοσιακές πρακτικές χιλιάδων ετών, σημαντικότατες για την οικονομία, τον πολιτισμό και το περιβάλλον. Αφορούν κυρίως στην εποχική μετακίνηση αιγοπροβάτων, βοοειδών και καμήλων σε βοσκότοπους ορεινών ή πεδινών περιοχών. Αν και οι ρίζες της συγκεκριμένης πρακτικής πάνε πίσω στην προϊστορία, η μεταβατική κτηνοτροφία συνεχίζει ως σήμερα να είναι ζωντανή σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου.
Η φωτογραφική έκθεση «στο διάβα» είναι αφιερωμένη στη ζωή και τον πολιτισμό των μετακινούμενων και νομάδων κτηνοτρόφων της Μεσογείου. Τα έργα έξι εξαιρετικών φωτογράφων από την Ελλάδα, το Μαρόκο, την Τυνησία, την Ισπανία, την Τουρκία και το Λίβανο αναδεικνύουν τα διαφορετικά τοπία και την καθημερινότητα αυτών των θαυμαστών γυναικών, ανδρών και παιδιών. Μας μιλούν για τη ζωή τους, τις απολαύσεις τους, τις δυσκολίες και τις κακουχίες που αντιμετωπίζουν.
Η έκθεση κάνει στη χώρα μας την έκτη στάση της, μετά από την Ελβετία, τη Γαλλία, την Τυνησία, το Λίβανο και την Ισπανία και πριν συνεχίσει το ταξίδι της σε άλλες χώρες της Μεσογείου και όχι μόνο.

Αμφίδρομες σχέσεις με τον γενέθλιο τόπο
Οι εμπορικές μετακινήσεις πληθυσμών της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας στη Βόρεια Βαλκανική, τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και στην Κεντρική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του 17^ου και 19^ου αιώνα καταγράφεται από την ιστοριογραφία ως μια σημαντική πτυχή στη διαδικασία της οικονομικής ανέλιξης και της εθνικής συγκρότησης των χριστιανικών πληθυσμών του βαλκανικού χώρου. Η ανάδειξη ορισμένων ορεινών οικισμών αυτού του χώρου σε κοιτίδες ενός σημαντικού εμποριοβιοτεχνικού πληθυσμού αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παραμέτρους αυτής της διεργασίας¹. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση αποτελεί η Κλεισούρα, η οποία κατά τη διάρκεια του 18 ^ου και 19^ου αιώνα καθίσταται ένα από τα κυριότερα κέντρα διοχέτευσης εμπορικών πληθυσμών στις χώρες της Βόρειας Βαλκανικής και της Κεντρικής Ευρώπης. Αγωγιάτες, εμπορικοί πράκτορες, μεγαλέμποροι, χρηματοπιστωτές, λόγιοι, επιστήμονες, πολιτικοί και άλλοι ², που διέπρεψαν σε αυτές τις περιοχές, είχαν ως αφετηρία τους την ορεινή πολίχνη της Δυτικής Μακεδονίας.