Η κάθοδος της 1ης ορεινής μεραρχίας ορεινών καταδρομών «Εντελβάις», επιφέρει φόβο και τρόμο, στους κατοίκους των χωριών της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Στις 10 Ιουλίου 1943, ο υπολοχαγός Μίχαελ Παίσιγκερ, διοικητής του 6ου λόχου, του 2ου τάγματος, του 98 συντάγματος εφαρμόζει την διαταγή που προβλέπει: «εκκαθάριση και φύλαξη του δρόμου προώθησης προς Ιωάννινα», που αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα εφαρμογή της τακτικής της καμένης γης που έχει να κάνει με δολοφονίες αμάχων και κάψιμο χωριών… Στο Κεφαλόβρυσο ο κόσμος, βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση πανικού καθώς έχει πληροφορηθεί από τις 6 Ιουνίου 1943, τα τρομερά νέα για το μακελειό που προκάλεσαν, οι γερμανοί καταδρομείς της «Εντελβάις», στα Αλβανικά χωριά, κοντά στην μεθόριο. Μη έχοντας λοιπόν άλλη επιλογή οι Κεφαλοβρυσίτες αποφασίζουν να φύγουν από το χωριό τους τα ξημερώματα της 10ης Ιουλίου 1943 και να κρυφτούν, στα λαγκάδια της Νεμέρσικας για να σώσουν τις οικογένειές τους και το λιγοστό βιός τους.
Γιορτάσαμε φέτος στο Μέτσοβο, στη γενέτειρα των Μεγάλων Εθνικών Ευεργετών και στο μοναδικό, φυσικό ορεινό σκηνικό της Πίνδου, το 30ο επετειακό Αντάμωμα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων.
Με ξεχωριστή και πανθομολογούμενη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις του 30ου Πανελλήνιου Ανταμώματος της ΠΟΠΣ Βλάχων, που πραγματοποιήθηκαν το τριήμερο 27 και 28 Ιουνίου στη Δημοτική Κοινότητα Μετσόβου/Αμίντσιου καθώς και στις 29 Ιουνίου στην Τοπική Κοινότητα Μηλιάς/Αμέρου του Δήμου Μετσόβου. Την ευθύνη της διοργάνωσης και διεξαγωγής του Ανταμώματος είχαν η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων κι ο Δήμος Μετσόβου.
Πιστεύω ακράδαντα πως ο λόγος ύπαρξης πολιτιστικών και μορφωτικών συλλόγων, είναι η διαρκής προσπάθεια για κάτι περισσότερο από ορισμένες εθιμοτυπικές, περιοδικές ή περιστασιακές συναθροίσεις με κύριο και βασικό στόχο την αναψυχή ή τις κοινωνικές συναναστροφές. Θα πρέπει αυτό το κάτι παραπάνω, να είναι κάτι που θα προάγει διαρκώς την πολιτιστική επιμόρφωση όλων μας, να συμβάλλει ενεργά και να συσφίγγει διαρκώς τις σχέσεις των μελών και φίλων και να αναπτύσσει την αλληλεγγύη μεταξύ τους. Αλλιώς οι Σύλλογοι και κατ’ επέκταση η ΠΟΠΣΒ, θα παραμένουν απλά ένας φορέας χαλαρών δεσμών μεταξύ ανθρώπων με κοινή απλά καταγωγή και οι λέσχες των Συλλόγων απλά ένας χώρος καθημερινής διασκέδασης ορισμένων μελών και στέγασης μερικών δραστηριοτήτων (χορευτικά παιδιών κλπ.) ή περιστασιακών συναθροίσεων. Στην περίπτωση αυτή, το όποιο Δ.Σ. θα έχει απλά και μόνο αρμοδιότητες διεκπεραίωσης των τυπικών και των εθίμων και θα περιμένει ανυπόμονα τη λήξη της 2ετούς θητείας του.
Θυμάστε φαντάζομαι την διασκεδαστική ταινία “Γάμος αλά Ελληνικά”.